vrijdag 9 november 2007
Een augiasstal uitmesten (1)
Augias was een koning die in een enorm landgoed in Elis, bij Olympia had. Hij bezat de grootste kudde vee van het land. Wel 3000 ossen waarvan de stallen nog nooit waren uitgemest (waarschijnlijk vond Augias zich daar te goed voor). Omdat de stank niet meer te harden was (eigen interpretatie, niet officieel denk ik) daagde hij Hercules uit om als één van zijn twaalf de stallen uit te mesten. Hij dacht dat het Hercules niet zou lukken en beloofde hem al lachend 1/10e van zijn enorme land. Maar het lachen verging hem al snel toen Hercules er iets op gevonden had. Hij kanaliseerde twee naburig gelegen rivieren en al de mest verdween met de stroom. Augias was woedend omdat hij de afgesproken beloning niet wil geven en daarom vermoorde Hercules hem op gruwelijke wijze. Het koninkrijk werd geschonken aan Augias' zoon, die tot dan verbannen was door zijn steun aan Hercules.
Een augiasstal uitmesten (2)
vrijdag 26 oktober 2007
interview over oedipuscomplex
Deze zgn. Oedipusperiode zal een invloed hebben op de kwaliteit van de liefdesrelaties op volwassen leeftijd en moet dan ook in de beste omstandigheden worden beleefd. Enige commentaar van Edwige Antier, kinderarts.
L’homme aux statues (Freud et la faute cachée du père), de Marie Balmary, éd. GrassetEtudes sur l’Oedipe, de Moustafa Safouan, 1974, éd. Seuil
bron:
http://www.e-gezondheid.be/
Interview met Edwige Antier, kinderarts
Venus
Venus is de Romeinse godin van de liefde. Ze was oorspronkelijk een Oud-Italische vegetatiegodin, beschermster van tuinen en wijngaarden. Venus werd later vereenzelvigd met de Griekse Aphrodite. Haar Etruskische equivalent is Turan.
De mensen begonnen venus te vereren in Lavinium en Ardea, in Latium. De oudste Venustempel werd op 18 augustus 293 v.Chr. gebouwd.
Vanaf 217 v. chr. werd ze geïdentificeerd met Aphrodite en later werd ze ook geassocieerd met een andere Romeinse godin, namelijk Cloacina.
De cultus van Venus werd vooral bevorderd door enkele politieke leiders zoals Julius Caesar en Augustus.
Enkele andere titels voor Venus:
Venus Felix = gelukkige Venus
Venus Victrix = Victorieuze Venus
Venus Caelestis = hemelse Venus
Venus behoorde samen met Roma, tot de belangrijkste ‘beschermheiligen’ van de stad Rome en de grootste tempel, de tempel van Venus en Roma werd aan deze 2 godinnen gewijd.
Venus werd in de Romeinse cultuur vaak afgebeeld als een vrouw met een voorwerp in haar hand bv. een appel, een spiegel, een roer of een dolfijn. Soms wordt ze ook met Cupido of Victoria in haar hand afgebeeld.
De verering van Venus gaat door tot minstens het begin van de 4e eeuw.
Venus in het dagelijks leven:
- de planeet Venus
- naam van een scheermes voor vrouwen van Gilette
- venerische ziekte (geslachtsziekte)
- een historisch motorfietsmerk
- een badplaats aan de Zwarte Zee
- venusvliegenvanger (vleesetende plant)
woordenboekverklaring oedipus complex
1 [psych.] bijzondere liefde van een zoon jegens zijn moeder, vaak gepaard gaand met een afkeer jegens zijn vader => moedercomplex
oe·di·paal (bn.)
1 betr. hebbend op het oedipuscomplex
Sfinx
Achilles RD
Dit is een beeld uit plaaster uit 1850 van Achilles. Genoemd:
Hypnos
Hypnos
Het Oepiduscomplex
- En nu bestaat het nog steeds...
Wat algemeen bekend geworden is, is het verschijnsel - of de veronderstelling - dat kleine jongens verliefd worden op hun moeder: mamma's kleine prinsje of riddertje. Ze willen later met haar trouwen. meisjes worden verliefd op hun vader en willen met hem trouwen en hem een baby geven: pappa's kleine meisje.
Ouders glimlachen hierom, ze zijn immers al met elkaar getrouwd, dat ziet dat kind toch ook wel. Ja, de kinderen zien dit inderdaad. Voor de jongen wordt moeder de begeerde persoon en vader de concurrent of rivaal die hij anderzijds niet wil verliezen. Voor het meisje wordt de vader de begeerde persoon en moeder de concurrent of rivaal die zij anderzijds niet wil verliezen.
De positieve oplossing die de jongen moet uitvinden is dan dat hij zijn vader na gaat doen. Hij wil net zo'n grote sterke man worden als pappa, want daar ziet mamma kennelijk wel iets in. Het meisje moet uitvinden dat de oplossing is dat zij net als mamma gaat worden; dan zal pappa wel veel van haar houden.
Zo begint de jongen zijn toch naar het man-zijn. In de loop van die tocht krijgt hij wel in de gaten dat hij zelf een partner moet zoeken en dat doet hij dan ook maar - al lijkt die partner bij veel mensen qua persoonlijkheid en type opvallend veel op de moeder. Zo begint het meisje haar ontwikkelingsweg naar het vrouw-zijn. Zij snapt op den duur ook wel dat zij niet met pappa kan trouwen en zelf een man moet zoeken. Dit doet zij dan ook en vaak lijkt die qua type wel op haar vader.
Oedipus is de zoon van koning Laos van Thebe en koningin Jocaste. Een orakel voorspelt dat hij zijn vader zal ombrengen. Uit schrik daarvoor bindt Laos Oedipus vast aan zijn voeten ( Oedipus betekent letterlijk gezwollen voeten) en geeft een herder de opdracht hem achter te laten in de bergen. Deze krijgt echter medelijden met de baby en gaf hem mee met een groep paardenhoeders.
Wanneer Oedipus volwassen is, krijgt hij van het orakel in Delphi te horen dat hij zijn vader zal vermoorden en met zijn moeder zal trouwen, en hij vlucht weg.
Later vermoordt hij tijdens een banale ruzie, zonder het te weten, zijn vader.
Tijdens zijn reis komt hij aan in Thebe, dat geterroriseerd wordt door een sfinx. Die doodt iedereen die het volgende raadsel niet kan oplossen : “ Welk dier loopt ’s ochtends op vier benen, ’s middags op twee en ’s avonds op drie?”
De slimme Oedipus weet het antwoord: de mens ‘loopt’ als baby op handen en voeten, als volwassene op twee benen en als bejaarde op drie, twee benen en een wandelstok.
Als beloning wordt hij tot koning van Thebe gekroond en krijgt hij de weduwe Jocaste als zijn vrouw.
Wanneer Thebe later geteisterd wordt door een plaag, komt dit volgens het orakel door een ongestrafte moordenaar. Men komt te weten dat het om Oedipus gaat, en wanneer deze ontdekt dat hij met zijn moeder getrouwd is, steekt hij zijn ogen uit en gaat rondzwerven als boetedoening. Jocaste verhangt zichzelf.
te vragen. Het Delphische orakel beloofde Laius een zoon, "Maar gij moet weten, " voegde het orakel toe, "dat het u is beschoren door de hand van uw eigen kind het leven te verliezen." Dit was de vervulling van de vloek, die een koning op de Peloponnesus had uitgesproken, toen Laius in zijn jeugd diens zoon had ontvoerd.Niet lang daarna kregen Iocaste en Laius een kind, het was een zoon. Bang als ze waren voor hetgeen het orakel gesproken had, lieten zij het jongetje met doorgesneden pezen en vastgebonden voeten in het woeste gebergte te vondeling leggen.De herder die dit moest doen kon het echter niet over zijn hart verkrijgen en hij gaf het aan een bevriende herder
L O
Bronnen: wikipedia
www.grieksegids.nl
Arachne (Lisa en Sarah)
Een van onze hedendaagse woorden, afgeleid uit deze mythe is 'arachnofobie'. Dit is een hevige angst voor spinnen. Het is waarschijnlijk de meest voorkomende angst voor dieren. Een rechtstreekse confrontatie kan in de ergere gevallen zelfs leiden tot hevige paniekaanvallen. Meestal ziet de lijder zelf ook in dat zijn angst overdreven is. Maar hij kan weinig aan zijn reactie doen. Soms helpt psychologische begeleiding.
* hubris of hybris : Oudgrieks woord voor hoogmoed, grootheidswaanzin en brutaliteit, meestal tegenover de goden.
bronnen :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Arachne
http://mythos.skynetblogs.be/post/4045373/arachne
Aeneas
Aeneas lag, net als alle andere Trojanen, nog te slapen. Er was feest geweest omdat ze dachten dat de oorlog voorbij was. Maar in een droom kwam Hector tot hem en zei hem dat hij moest ontwaken en moest vluchten met de zijnen om ergens anders een nieuw Troje op te bouwen.
Met zijn oude vader, Anchises en de schatten op de rug, met zijn zoon Ascanius aan de hand, verliet hij samen met zijn vrouw Creusa, zijn huis.
Tijdens zijn terugweg had hij afgesproken bij een afgelegen tempel samen met de overige vluchtelingen te verzamelen. Eenmaal aangekomen bleek zijn vrouw niet meer achter hem aan te lopen. Toen hij bij zijn huis kwam stond dit al reeds in brand.Terug bij de tempel was de groep vluchtelingen aanzienlijk. En nadat de Grieken waren vertrokken, konden de ontheemde Trojanen, die inmiddels Aeneas tot hun leider hadden gekozen, beginnen aan hun reis over zee.
Na een lange zwerftocht kwamen ze op een verlaten Kreta.
Nu hadden de Trojanen de koningin der goden, Juno, niet op hun hand. Dit kwam doordat Juno vernomen had dat uit het nageslacht van Troje ooit een machtig volk zou ontstaan dat Carthago zou vernietigen, en Carthago was Juno's oogappel.
Ze kwamen in twee groepen op het strand van Carthago aan. Aeneas en 6 schepen en 13 anderen. Aeneas ging op verkenning samen met zijn vriend Achates. Hij kwam zijn moeder Venus tegen die over Dido en Carthago vertelde, maar zij verhulde aanvankelijk dat ze Venus was. Aeneas en Achates werden tijdelijk in een wolk van onzichtbaarheid gehuld door Venus en ze liepen naar Carthago. Daar zag hij de andere groep Trojanen, geleid door Illioneus, smeken bij de koningin van Carthago, Dido, om hulp. Na een tijdje brak de wolk van Aeneas en zijn metgezellen uiteen en verscheen de groep van Aeneas voor Dido. Deze ontmoeting was het begin van een tijd van rust voor de Trojanen. Zij leefden geruime tijd bij Dido aan het hof.
Maar hij moest verder met zijn tocht en te gaan naar Cumae om daar via een priesteres naar de onderwereld af te dalen om zijn vader te spreken. En zo vertrokken de Trojanen opnieuw. Aeneas keek nog éénmaal achter om en zag Dido op een heuvel staan.Ze vervloekte Aeneas; ze riep dat de stad die hij zou stichten altijd een vijand zou blijven van Carthago. Vervolgens doorboorde ze zichzelf met een zwaard. Na een goede toch kwamen ze in Cumae aan.
Nadat hij met zijn vader had gesproken , gingen ze verder en bereikten ze Latium.
En voerden ze oorlog tegen Turnus zijn mannen Nadat ze gewonnen hadden, wou Aeneas niet dat er nog meer slachtoffers vielen en bood hij Turnus een duel aan om de oorlog te beëindigen.
Aeneas won en zo kwam er een einde aan de oorlog. En werd de dochter van de koning Latinus zijn vrouw en stichtten ze de stad Lavinium.
De Aeneis (vroeger in het Nederlands: Eneïde) is het heldendicht over de daden van Aeneas dat de (grotendeels fictieve) oorsprong van de Romeinse beschaving beschrijft. Het werk is in het Latijn geschreven door de dichter Vergilius met een dactylische hexameter.
Wat betreft de functie: de Aeneis wordt al sinds de oudheid door vele lezers als een meesterwerk beschouwd. Een van de dingen die hebben bijgedragen tot de populariteit van dit epos is de grote hoeveelheid connecties die Vergilius in zijn werk wist te maken.
Ten eerste had de Romeinse samenleving geen cultuurhistorische achtergrond, zoals de Grieken hadden dankzij de heldendichten van de dichter Homeros: de Ilias en de Odyssee. Keizer Augustus' bewind omvatte een groot cultuurbeleid. De komst van een nationaal epos.
Dit over de inhoud en structuur:de Aeneis vertelt van de omzwervingen van de Trojaanse held Aeneas na de ondergang van Troje en de lange strijd die hij in Italië moest voeren om uiteindelijk het onvermijdelijke lot (fatum) te kunnen vervullen: de stichting van een nieuwe rijk, het machtige Romeinse rijk.
Achilles
Bij volledige doorscheuring is de kuitspier niet meer verbonden met de voet.
Mythe Adonis (Silke , Kelly)
Hoe het allemaal begon:
Dit was ons verhaal , dit is onze mythe.
sfinx
Tantalus
Mythologische persoon:
Tantalus
Een Griekse mythe over de tantaluskwelling.
Situering:
Lydië (of Phrygië) ===>
en bezat grote macht en rijkdom. Hij was een zoon van Zeus zelf en ontving alle eerbewijzen die de Olympiërs ooit aan een mensenkind schonken. Zij verwaardigden zich zelfs hem hun vriendschap te schenken en deden hem ten laatste aan hun hemelse disgemeenschap aanzitten.Als gast aan de tafel van Zeus mocht Tantalus dagelijks getuige zijn van de gesprekken van de goden. Maar het bleek dat het gemoed van de aardemens zulk een geluk niet waard was. IJdelheid en laaghartige eerzucht maakten zich van hem meester, zodat hij zich niet ontzag tegenover de goden zich misdadig te gedragen. Hij verried goddelijke geheimen aan de mensen; hij stal van de hemelse tafel spijs en drank, ambrozijn en nectar, en bracht die aan de mensen. Ja, zijn aanmatiging bracht hem zelfs ertoe om de goddelijke alwetendheid op de proef te stellen.In verblinding nodigde hij de goden uit in zijn huis, slachtte zijn eigen zoon Pelops en zette deze spijs aan zijn gasten voor. Alleen Demeter, die geheel door het droevig verlangen naar haar geroofde dochter in beslag was genomen, had toen, in haar eigen gedachten verloren, van het gruwelijke maal gegeten. Voor de overige goden kon de vreselijke daad echter onmogelijk verborgen blijven. Dadelijk wekten zij het in stukken gehakte lichaam van de knaap tot nieuw leven, en in plaats van het schouderblad, waarvan de niets vermoedende godin had gegeten, gaven zij hem er een van ivoor vervaardigd.Maar nu keerde zich de verontwaardiging van de goden tegen Tantalus, die het had gewaagd op zo'n afschuwelijke wijze met hen de spot te drijven. "De maat van zijn wandaden is nu vol," riep Zeus in goddelijke toorn uit en wierp de misdadiger in de Tartarus.Een vreselijke kwelling werd hem tot straf en anderen tot afschrik opgelegd: hij moest midden in een vijver staan, waarin de golfjes om zijn kin speelden. Toch moest hij een onuitstaanbare dorst lijden, want hij kon het water, dat hem van zo nabij lokte, nooit bereiken. Zo vaak hij zich namelijk voorover boog om te drinken, werd de vijver droog. Het water was plotseling in de donkere bodem verdwenen, die voor zijn voeten zichtbaar werd, alsof een boze geest de plas had drooggemaakt.Aan de dorst paarde zich een pijnigende honger, die hem schier van zijn verstand beroofde. En daarbij hingen vlak boven zijn hoofd de kostelijkste vruchten van hun takken. Peren en appels, vijgen en olijven lokten hem met al hun pracht, maar wanneer de ellendige, door razende honger gekweld, zijn hand uitstrekte om ze te grijpen, joeg een stormwind plotseling de twijgen omhoog en bracht ze ver buiten zijn bereik. Brandende dorst en folterende honger - en daarbij kwam nog de gestadige angst voor het armzalige leven: recht boven zijn hoofd hing een geweldig rotsblok in de lucht dat voortdurend op hem dreigde neer te vallen en hem te verpletteren!Aldus strafte de toorn van de goden de snode Tantalus, die het had gewaagd de hun toekomende eerbied aan hen te onthouden en hen tot iets verachtelijks te brengen, met een drievoudige, oneindige kwelling in de onderwereld.
Samenvatting
Tantalus wordt voor zijn ijdelheid en eerzucht gestraft door Zeus. Hij moet in het schimmenrijk midden in een vijver staan, maar drinken en eten kan hij niet. Zodra hij zich naar het water buigt of naar de druiven reikt, wijken ze uiteen. Alsof eeuwige honger en dorst nog niet erg genoeg zijn, leeft Tantalus ook in constante angst dat een rotsblok - dat boven hem hangt - naar beneden zal vallen en hem zal verpletteren.
Toelichting
Dit verhaal staat model voor de uitdrukking 'een tantaluskwelling'. Een tantaluskwelling is een kwelling waarbij iets heel nabij is, maar toch onbereikbaar.Ambrozijn en nectar zijn het voedsel en de drank van de goden. Wie ervan eet of drinkt, wordt onsterfelijk en heeft de eeuwige jeugd. Ambrozijn heeft een zoete geur en nectar is oorspronkelijk een honingdrank. Demeter is de moeder van Persephone, die door Hades, de god van de onderwereld, ontvoerd werd. Zes maanden per jaar keert Persephone terug op aarde, maar in de wintermaanden moet ze in de onderwereld verblijven. (=> Ze at tijdens haar verblijf in de onderwereld 6 granaatappelpitjes, voor elk pitje dat ze at moet ze 1 maand bij Hades blijven)
Filmpje:http://www.youtube.com/watch?v=s8OlgItFaAk
Bron:
http://www.beleven.org/verhaal/tantalus
http://homepage.mac.com/cparada/GML/000Images/tim/tantalus1-3124.jpg
http://karmanco.files.wordpress.com/2007/05/tantalus03.gif
http://www.bertsgeschiedenissite.nl/bronstijd/eeuw9/phrygia_kaart.gif
LUCIFER
lu·ci·fer (de ~ (m.), ~s)
1 staafje met een zwavelkopje dat bij wrijving langs een ruw oppervlak gemakkelijk ontvlamt => luizenveer, zwavelstokje
Lu·ci·fer (de ~ (m.))
1 de opperste van de afvallige engelen, de duivel